Τι να κοιταξω απο το ανοιχτο τζαμι..τι ειναι αυτο που στον οριζοντα χορευει με τις δροσοσταλιδες της αυγης...μια σκια,μια οφθαλμαπατη...φοβαμαι τις σκιες,του μυαλου ειναι δεσμοτες και της ψυχης παγιδες..χρονια ολακερα με ακολουθουν και με παιδευουν σε ενα ατελειωτο ταξιδι που εχει χρωμα μουντο σαν αυτες..δεν ειναι δρομος να περασω μητε σταθμος να κατεβω...ειναι κατηφορος και σερνει ονειρα παιδικα..τρελλενει εφηβικα θελω κ γεννα ενηλικα γιατι! Δεν κατεχω μυστικα λυτρωτικα μητε ματζουνια της χαρας,δεν λογιζομαι τιποτα πια...σιγη μοναχα που υπνωτιζει την καρδια και την αφηνει αδεια..σκιες που φερνουν χορο πονο μπροστα στα ματια και χαιρονται εκει στην υγρασια τους που εχει γεμισει τον χαρτη του προσωπου σταγονες βροχης.. ενα παιδι φωναζει ουρλιαζοντας ''ασε με να βγω'' και κλεινει στα χερακια του τα μικρα το προσωπο της παιδικοτητας του.. Αχ αυτη η παιδικοτητα...εγκλωβισμενη σε ενα ενηλικο σωμα υποφερει και πονα..σαν νεραιδουλα που θνητος σκληρος εγκλωβισε και δεσμευσε στην ποταπη υλη..σαν νεραιδα διχως φωνη που κοιτα με τα ματια δακρυσμενα των δεσμωτη της και ικετευοντας ελπιζει στην λυτρωση της... Που πηγαν τα γελια και η χαρα,ποιος τα πηρε μακρυα...γιατι? Τι να κοιταξω απο το ανοιχτο τζαμι με ματι υγρα..οι σκιες χορευουν εκει σε ξεφρενο χορο και τρομαζουν τα ονειρα και τις ελπιδες..πιανουν φωτια τα ποδια τους απο την ενταση και καινε οτι πατησουν...στο περασμα τους καταστρεφουν τα ανθη του κηπου μου...που ειναι εκεινος που θα μπορεσει να τις παρει μακρυα και να ποτισει τα γιασεμια μου...ο ενας που κρατα το κλειδι...που χαθηκε?Που εγειρε να ξαποστασει και με ξεχασε...πως μπορεσε να μην δει το μονοπατι προς τον κηπο...?ποιος τον πλανεψε και τον εκανε ξενο στο ταξιδι μας..? Περιμενω χρονια...αυτο κοιτουσα καποτε απο το ανοιχτο τζαμι...να ερθει! Τωρα ...η σκια της υπαρξης του με πονα και αυτη...η αναμονη με κουρασε...κλεινω το τζαμι.......Ρ.Γ.