ΕΙΡΗΑΝΝΑ ΓΙΑΛΙΤΑΚΗ (blue fairyborn)

Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

Δεν μπορούμε Κορκολής - Δήμου

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

LinkWithin

Δημοφιλείς αναρτήσεις

ΑΤΛΑΝΤΗΣ ΚΑΙ ΩΚΕΑΝΙΔΑ.........(Ρ.Γ.)

...''Αγαπημενε,αστρο λαμπρο στο μπλε του ουρανου,σε περιμενα,σε ονειρευομουνα,σου μιλουσα νυχτες βαριες και πονεμενες μεσα απο του...
"Πιστεύω στις Νεράϊδες, πιστεύω στα Ξωτικά"

Μην απελπιστείς αν κάποια "άρνηση" σε ρίξει από ψηλά και το φτερούγισμα σου μανιασμένα πάψει. "Πιστεύω στις Νεράϊδες, πιστεύω...
(χωρίς τίτλο)

Σε εχω μεσα μου,σε ζω,σε αισθανομαι,σε νιωθω ταξιδευοντας στην απιστευτη ομορφια της ψυχης σου που καλα κρυβεις απο ολους για να αμυνθεις,...
(χωρίς τίτλο)

.....Ηταν μια φορα σε ενα μακρiνο μερος,εκει που ενωνετε η θαλασσα με τον ουρανο,μια χωρα μαγικη οπου ζουσαν νεραιδες και ξωτικα.... Μι...
(χωρίς τίτλο)

Αγαπημενε μου...μια ζωη σε περιμενω γεματη λαχταρα και μυστικα ψυχης που μονο με εσενα μπορω να μοιραστω..Περνανε τα χρονια και η θλιψη γεμι...
Το σύννεφο και ο αμμόλοφος......Πάολο Κοέλιο

Ένα νεαρό σύννεφο γεννήθηκε στο μέσο μιας μεγάλης καταιγίδας στη Μεσόγειο. Αλλά δεν πρόλαβε να μεγαλώσει εκεί, ένας δυνατός άνεμος έσπρωξε ό...
(χωρίς τίτλο)

Έβαλα σε ένα σάκο παλιά χαμένα όνειρα και τα πέταξα στα σκουπίδια... Τόσο καιρό περίμενα να γίνουν πραγματικότητα……αλλά πέρασε πια η ημερο...
(χωρίς τίτλο)

ΓΥΜΝΕΣ ΨΥΧΕΣ Στάθηκες μπρος μου, κοιτώντας με στα μάτια.... Βαθιά! Είδα στο βλέμμα αυτό εμένα, πρώτη φορά εμένα... Είδα το κλάμα μου τα βρά...
ΙΕΡΟΣ ΕΡΩΤΑΣ Στα μονοπατια του ουρανου πριν να κατεβει,εδωσε ορκο η ψυχη πριν χωριστει σε δυο μισα κομματια,οσες φορες κι αν γεννηθει να ψαχνει το μισο της να ενωθει. Ορκος ιερος του ερωτα εγινε συμβολαιο αθανατο που σφραγισε Ο Θεος με ευλογια. Ληθη χαριστηκε απο τα ουρανια στο μυαλο να μην πονα μα στην ψυχη αφεθηκε ενα κενο,που παντα ηταν εκει για να θυμηζει πως κατι ητανε ουρανια γραφτο. Αεναα ξαναγενιωταν μοιρασμενη και ενα σκοπο ειχε να εκπληρωσει,ωστε στο τελος με το μισο της να ενωθει και να ανεβει,εκει που ειχε για παντα οριστει. Στα μονοπατια τα ευλογημενα μεσα στο Συμπαν να βρεθει, ολοκληρη και ευτυχισμενη διχως τον πονο του κενου να την λυγιζει και τον ιερο της ερωτα να βρει! Ε.Γ.
(χωρίς τίτλο)

Τα χναρια της σκιας σου ακολουθησα που χανονταν στις ακρες των ονειρων.Καθε φεγγαρι σαν τρελλη ετρεχα πισω σου φωναζοντας σου στασου,μα ο ...