Τις νυχτες ψαχνω να σε βρω στα ονειρα μου να σου φωναξω σ Αγαπω και να αφησω τα ποταμια των ματιων μου να ξεχυθουν στα κουρασμενα ποδια σου....Λατρεμενε μου Μονακριβε και αγγελικα Πλασμενε Ερωτα της Ψυχης μου ποσο πια θα σ Αγαπω σιωπηλα και θα τρεμω στο ακουσμα της φωνης σου,που σαν μελωδια ουρανια ηχει στα αυτια μου καθε που μου μιλας....Ποσο πια θα αναζητω το χαδι σου στα παγωμενα μου χερια και ποσο θα ζητιανευω την θερμη σου αγκαλια,αστρο της καρδιας μου φωτεινο.....Δεν υπαρχω διχως Εσενα και μονο με Εσενα μπορω να πιασω ουρανο....Ησουν,εισαι και θα εισαι κομματι μισο της Ψυχης μου που αν ενωθει με εκεινη θα εχω την Ευλογια του Ζωντανου Ανθρωπου....Ποσο σε Αγαπω αν μπορουσα να σου δειξω...ποσο σε Λατρευω και ποσο Ανηκω σε Εσενα Μονακριβε μου Ερωτα....!

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ…...(αποσπασμα)...... Αρνηθηκα εμενα από το πρωτο κλαμα της ανασας μου της πρωτης.Ηρθα εδώ τρομαγμενο πουλι χωρις δικαιωμα να αρνηθω την γεννηση….Ανοιξα τα ματια τα με δυσκολια κοιτοντας γυρω μου κενο και απουσιες….Πατερας μου ο πονος και μανα μου η πικρα….Προσπαθησα να αναπνευσω ζεστασια μα που να βρω….καποιες στιγμες χαδι γλυκο με καλυπτε μα μου το παιρναν πισω προτου προλαβω να το νιωσω….αγαπησαν με μα ποτε να το χονεψω δεν εμπορεσα….τοση αγαπη πνιχτη γιατι ταξιδεψε εμενα στην σιωπη…;Ημουν θεατρινα δευτερης διαλογης στο ιδιο μου το εργο….Με κοιταζα τις νυχτες να γελω και να χορευω και να τρεχω ολο χαρα στων ονειρων μου τις κρυφες στιγμες…Ημουνα πρωταγωνηστρια εκει και ειχα το μπλε του ουρανου για σκοινικο,λαμπιονια της σκηνης τα αστερια….μουσικη ηταν ο ηχος του αγερα που ανεμιζε τα καστανα μαλλια και θεατες τα συννεφα…Χαιρομουν εκει,στο θεατρικο ονειρικο μου καταφυγειο και ικετευα το συμπαν μην ξημερωσει για μενα το πρωι….Μα τι καημος Χριστε μου!....αστραφτε ο ηλιος αναμεσα από τις γρυλιες στα μπαντζουρια και ηταν μαρτυριο….Αλλη μια μερα μονη στον αγωνα για αποδοχη και αγαπη….Αλλη μια μερα με χερια πλασμενα από το ιδιο υλικο με μενα να αγγιζουν το παιδικο κορμακι μου λερωνοντας το….δικο μου αιμα ηταν αυτό που λερωνε την ψυχη μου….Κι εγω ανοητο παιδι,δεν θυμωνα,συνεχιζα να συγχωρω ολους εκτος από μενα…Εγω αγνη ημουνα μονο στην ουρανια σκηνη μου….Εκει κανενα χερι,κανενα στομα,δεν μπορουσε να με αγγιξει,δεν μπορουσε να με φοβησει….να με πλανεψει στην ψευτια των ανθρωπων….Εκει ξαπλωνα στα συννεφα και γελουσα δυνατα με ικανοποιηση καθως με ταξιδευαν στο συμπαν και άλλες ψυχες ανταμωνα σαν την δικη μου….αιωνιο παιδι ορκιστικα θα μεινω,αιωνια να κρυβομαι εκει και να γελω δυνατα χωρις κανεις να μου ματωνει το γελιο!Ειδα πολλα με της ψυχης τα ματια τις νυχτες τις κρυφες μου…ειδα αυτους που την ημερα αφεντευαν ψυχη και σωμα μου να προσπαθουν με μενος να σκαρφαλωσουν να με φτασουν…μα τι ουρανια μαγεια …..κατι τους εσπρωχνε ξανα κατω…ειδα την μανα μου την λατρεμενη να κλαιει μονη γιατι να με βοηθησει δεν την αφηνε ο φοβος….ειδα τον πατερα μου να κρυβει το προσωπο του από ντροπη πνιγοντας τους λιγμους του που δεν με θελησε ενώ ποτε δεν με γνωρισε αφου με εγκατελειψε πριν με ακουσει,πριν μου κρατησει το ροδαλο χερακι στην προσπαθεια των πρωτων βηματων μου….Ποσο δυσκολο ηταν να τα βλεπω όλα….Ειδα και το χερι,από την ιδια σαρκα με την δικη μου,που τολμησε να με αγγιξει σε σκοτεινα δωματια βρωμικα και λυσασμενα…..Αυτο το χερι ετρεμε από φοβο…ελιωνε από αηδια για το ιδιο του το είναι…..ξερναγε την ηδονη που εκλεβε από το παιδικο κορμακι μου εκεινα τα πρωινα σκοτεινιαζοντας τον ηλιο….ποσο μικρος φαινοτανε από ψηλα αυτος ο γιγαντας της κτηνωδιας…..Δεν θυμωνα….λυπομουνα τους…..εκλεινα τα ματια και αγκαλιαζα τις ψυχες τους γλυκα ψιθυριζοντας τους νανουρισματα να μαλακωσω τις πετρινες καρδιες τους…μα μονο μια καρδια ηταν πιο μαλακη κι από ζυμαρακι και ας φαινοτανε σκληρη….Της μανας μου η καρδια η τρομαγμενη….αυτη η καρδια που σαν εμενα τρομαξε από τον ιδιο γιγαντα του τρομου και της βρωμικης αγκαλιας παιδι σαν ηταν και εκεινη…..Ποσα μυστικα ανακαλυψα εκει,στης νυχτας τα δικα μου καθαρα ταξιδια….Μεγαλωσα αποτομα μα ακομα ταξιδευω εκει….και ας με βλεπουν σαν παραξενο παιδι…εκει ακομα κρυβομαι τα βραδια και παιρνω δυναμη….και δινω συγχωρεση….και τραγουδω νανουρισματα γλυκα σε οποον σκληρα με πονα τη μερα….Εκει είναι τοσο αλλιωτικα,τοσο γαληνια…!....Εκει που κρυβομαι τα βραδυα…στο δικο μου ουρανιο καταφυγειο……….(¨Εξομολογηση¨)… Ε.Γ.

Τα χναρια της σκιας σου ακολουθησα που χανονταν στις ακρες των ονειρων.Καθε φεγγαρι σαν τρελλη ετρεχα πισω σου φωναζοντας σου στασου,μα ο αγερας επερνε την αδυναμη φωνη μου μακρυα.Λαχανιασμενες οι ανασες μου και λιμνες των ματιων οι ακρες,θολωνε η εικονα και σε εχανα καποιες φορες εκει στο ξεφωτο του ονειρου.Εστεκα λιγο σκυφτη να ξαποστασω και επειτα παλι στο κυνηγη της απιαστης αυρας σου.Πως σε ανταμωσα και ποτε δεν θυμαμαι…Μια νυχτα ξεχασμενη στην αγκαλια του Μορφεα που το μυαλο δεν μπορει να ζωντανεωει.Μοναχα τωρα που χαμενη απ΄των ανθρωπων τα εργα κλειστικα στο νοερο πλανητη….Τωρα ζωντανεψε η εικονα σου ξανα.Αυτη η εικονα που προσπαθησα να σβησω καθως παραξενη με ειπαν οι γνωστικοι αυτου του κοσμου…Μην τρεχεις,στασου μια στιγμη μοναχα,κοιτα με ….. τρεμει το μεσα μου από λαχταρα,χανομαι για μια ματια…Μην φευγεις δεν τον μπορω αυτόν τον κοσμο που με αναγκασαν να ζω…Δεν τους ανηκω ειμαι αγερας και θελω να χανομαι….Μην φευγεις στασου…μια στιγμη μοναχα…… Ε.Γ.

Μεσα σε ενα ονειρο γεννιομουν και πεθαινα ξανα και ξανα και ξανα...μεσα σε ενα ονειρο ολες οι πνοες μου και οι ζαλισμενες αναμονες μου.....Ατελειωτος χορος οι αισθησεις και οι παραισθησεις....ατελειωτα και τα ιδρωμενα χτυποκαρδια της προσμονης...και ακομα αλλες χιλιες ζωες να ζουσα παλι εκει θα χανομουνα ...στην προσμονη,στο ονειρο,στην αγνωστη του εικονα...εκει και μονο εκει!...που οι ανασες γινονται καλεσματα και ιερες υποσχεσεις του ορατου με το αορατο...Αιθερια αυρα του ερωτα και της ψυχης......Ξαναγεννιεμαι μεσα σου και αφηνομαι γλυκα και ταξιδευω σε οτι μου χαιδευει την ψυχη....Αυτο το ονειρο το ανεκπληρωτο ειναι δικο μου,παιδι μου και κομματι μου.... .........Ε.Γ.

Ποια μελωδια θα μπορουσα να χαρισω στης Ψυχης σου την Ουρανια Αυρα,που τιποτα δεν μπορει να πλησιασει ωστε να μην ταραξει την Γαληνη και την Αγαπη που την οδηγει.....Ποια ταχα μελωδια θα ταιριαζε στους στιχους της Αμολυντης Ψυχης σου....Υμνος Θεικος τα οσα σκεφτεσαι και Ευχη Αγγελων τα οσα πραττεις....Το Συμπαν προσκυνω,που Ευλογημενα με εφερε μποστα σου ωστε να μαθω τι σημαινει Ομορφια! ..........Ε.Γ. *για Εσενα Αγαπημενε* ......

Αγγελε μου,μεσα στα δυο σου χερια κρατησε με και ασε με εκει να κοιμηθω...εκει που ειναι η δικη μου η πατριδα.... Μην με αφησεις και ποτε μην φυγεις απο κοντα μου γιατι θα σβησω .... Τιποτα μεσα σε αυτον τον αδειο κοσμο δεν με κρατα ζωντανη,μονο η δικη σου αγκαλια.... Παρε με μαζι σου στα ταξιδια της απολυτης αγαπης που αναβλιζει απο την πηγη της ψυχης σου.....

Οσο αναπνεω θα σ αγαπω....και μετα την ανασα παλι θα σ αγαπω....οσο υπαρχει το συμπαν θα σ αγαπω....

Πόσα σ'αγαπω ακόμη θα πνίξω μέσα μου... Πόσα σε θέλω που δεν θα ξεστομίσω... Πόσα μου λείπεις θα κλάψω ακόμα... Πόσα συναισθήματα θα θάψω ακόμα... Πόσο ακόμα θα αντέξω να σ'αγαπω και να μην σε έχω...Πόσο... Niki.Karagiannis

♫~ ♥ ~♫ Εσυ,του Ονειρου μου Ζωη,Εσυ που Αναστατωνεις καθε στιγμη της Ψυχης μου το μισο καθως μακρυα σου ειναι Αδυνατο το Ολοκληρο....Εσυ Αγαπης και Ερωτα Μορφη Αιωνια Λατρεμενη... ♫~ ♥ ~♫

Σε θέλω μαζί μου στου πάθους τη δίνη στην άγρια ψυχή μου να φέρεις γαλήνη εσύ είσαι πριν και πάνω απ' όλα σε θέλω μαζί μου, φεγγοβόλα συνάντησέ με στην άλλη πλευρά......

Παντα Ερωτευμενοι στους Αιωνες....!

ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ............. Αν έβλεπα μέσα από τα μάτια σου Άγγελε μου, θα άγγιζα τον ήλιο, θα θάμπωνα τα δάκρυα της θάλασσας και θα γινόμουν ένα με την Πλάση. Αν έβλεπα μέσα από τα μάτια σου, που φωτίζονται από την λάμψη του Ουρανού και με αιχμαλωτίζουν, ταξίδια θα έκανα στο Σύμπαν. Αν έβλεπα μέσα από τα μάτια σου, που άπλετα αλήθεια σκορπίζουν, θα Αναγεννιόμουν και θα χανόμουν μέσα στο Φως. Αν πάλι, έβλεπα μέσα από τα μάτια σου, που από χιλιάδες άλλα ξεχώρισα, θα δροσιζόταν η Ψυχή μου και θα Ελευθερωνόταν. Αγγελικό μου Πλάσμα να μπορούσα να αγγίξω το βλέμμα σου να δροσιστώ και να το αφήσω στην Αιωνιότητα να με οδηγήσει, ολοκληρωμένη και καθάρια. Σε αυτό το βλέμμα Όρκο Ιερό αφήνω ταπεινά, να σ' Αγαπώ και φτερουγίζοντας απαλά να βρίσκομαι κοντά σου, όποτε με έχει ανάγκη η καθαρή καρδιά σου. ..... (Ε.Γ.) .................... 7-11-2014 Για Εσενα που ηρθες μετα απο μια Προσευχη...Ευχη....που κανενας δεν ηξερε....Για Εσενα που Αγαπουσα,Που Αγαπω και θα Αγαπω....Πριν....Τωρα...Παντα!

Δώς μου μια Μέρα Χαρούλα Αλεξίου