μικρές νεράιδες...

Κοίτα πιο καλά γύρω σου... θα βρεις μικρές νεράιδες... κάποιες είναι προορισμένες να κάνουν τα λουλούδια όμορφα... να ανακατεύονται με το βουητό των μελισσών και το κελάιδισμα των πουλιών...

Είναι και κάποιες άλλες που στα χείλη τους το χαμόγελο δεν ανθίζει εύκολα... που η ζεστασιά δεν υπάρχει πάντα στο βλέμμα τους... αυτές είναι οι νεράιδες που προορίζονται για το χίονι...

Ο πάγος είναι το σπίτι τους και το χιόνι το βασίλειό τους... και το χρόνο τους τον περνούν υφαίνοντας σε διάφανους αργαλιούς νιφάδες χιονιού για να τις δώσουν στην βασίλισσά τους και να τις αφήσει να τρέξουν στον άνεμο.

Το χαμόγελό τους, εκείνο το σπάνιο, αδιόρατο και γοητευτικό χαμόγελο όταν χαράσεται... έχει μια απόκοσμη ζεστασιά... μια ζεστασιά που αν κανείς δεν το προσέξει μπορεί να κάνει την εύθραυστη μαγεία του χιονιού να χαθεί... να διαλυθεί...

Η βασίλισσα του χιονιού... ντυμένη στα λευκά... και το χρώμα να γίνεται γαλάζιο τρυφερό όταν το φως πέφτει πάνω της... ξεκινάει κάθε βράδυ ένα ταξίδι στον κόσμο...

Κάποιες φορές ταξιδεύει σε κορφές βουνίσιες, απάτητες από άνθρωπο, καταφύγιο για τις νεράιδες... άλλες σε πόλεις χαμένες στην ομίχλη...

Αγέλαστη κι αμίλητη... αχνογάλαζη στο φως του φεγγαριού, απελευθερώνει σύννεφα με τα μικροσκοπικά της δώρα...

Το πρωϊ τα παιδιά, όπου υπάρχουν, με νυσταγμένα ακόμα μάτια, αντικρύζουν το θαυμαστό χιόνι... Τρέχουν έξω, ντύνονται ζεστά και κυλιούνται παίζοντας... Το χιόνι πέφτει ακόμα και λιώνει στην ζέστη του χαμόγελου τους...

Η θυσία της βασίλισσας να μην χαμογελά δεν πήγε χαμένη, τα παιδιά ξέρουν πάντα να δέχονται τα δώρα... ακόμα και τα παγωμένα

Οταν επιστρέφει στο παγωμένο της βασίλειο, ορκίζει στο Ενα που κυβερνάει το Ολο, τις συντρόφους της να μην χαμογελάσουν. Να συνεχίσουν να υφαίνουν αυτό που τόσο χαμόγελο έφερε, και τόση ζεστασιά...

Κάποιες φορές το καταφέρνει...

Γι'αυτό το χιόνι είναι σπάνιο... γι'αυτό το χιόνι φέρνει χαρά κι ευτυχία... γιατί έχει πληρωθεί με μια ψυχή παγωμένη... μ'ένα πρόσωπο αγέλαστο...