ΚΑΙ ΕΙΠΕ Η ΨΥΧΗ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ.... ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΠΟΝΕΣΩ...ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΦΥΓΩ.....ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΝΑ ΑΓΑΠΩ,ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΩ,ΝΑ ΔΙΩΧΝΩ ΚΑΘΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΦΟΒΟ,ΣΑΝ ΑΓΓΕΛΟΣ ΦΥΛΑΚΑΣ,ΑΘΟΡΥΒΑ ΚΑΙ ΑΟΡΑΤΑ....ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΖΕΣΤΑΣΙΑ ΣΤΟ ΠΑΓΕΡΟ ΨΕΜΑ....ΠΑΝΤΑ ΕΝΑ ΦΩΣ ΑΝΟΙΧΤΟ ...ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΚΕΠΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΚΑΡΔΙΑ....Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΧΗΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ...Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΑΘΟΡΥΒΑ ΚΑΙ ΑΟΡΑΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ....ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΣΥΜΒΕΙ!......ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΤΗΣ ΚΛΕΙΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ!ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΑΠΟ ΕΜΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΑΡΝΗΣΕΙΣ,ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΑΠΟΡΙΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΕΣ...ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΓΩΙΣΜΟ ΚΑΙ ΕΠΑΡΣΗ ΟΥΤΕ ΣΚΟΠΟΥΣ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ...ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΠΝΟΗ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΖΕΣΤΑΣΙΑ!!!!........(Ρ.Γ.)

Yanni... November Sky

http://www.youtube.com/v/EP_bZ0rNoEg?autohide=1&version=3&showinfo=1&attribution_tag=dmMJng7QYIOH9BimGBci0g&autohide=1&feature=share&autoplay=1


.....Ομορφια στην αυρα του χειμωνα θλιμενη.Ομορφια αγρια και τρυφερη που αγκαλιαζει  την ψυχη στο ταξιδι του χρονου και μονοπατια αγνωστα μα και γνωστα της ανοιγει,φτιαχνοντας της ιστοριες γεματες υγρα τοπια.Μεσα στο κρυο μια ζεστασια ουρανοφερμενη για να θυμησει πως τιποτα δεν ειναι αδυνατο.Το κορμι αναζητα την αγκαλια και η ψυχη το ταιρι της....Και ταξιδευει μεσα στα συννεφα του γκριζου ουρανου απο ακρη σε ακρη του τις νυχτες....Μα τι ταχα την περιμενει καπου εκει κρυμενο και και γελα δειλα....Κανεις δεν γνωριζει και ολοι ξερουν βαθια μεσα τους.Ολα ειναι γνωστα και αγνωστα,γνωστα στην ψυχη και αγνωστα στην υλη...Και εκει ειναι η μαχη...του αορατου με το ορατο.Σαν την μαχη της ψυχης του χειμωνα με το αστατο καιρικο του πνευμα....Ψαχνει και επιμενει...και μια γελα πλησιαζοντας αυτο που ψαχνει,μια κλαιει απομακρυνοντας απο αυτο....Καποια στιγμη η μαχη θα τελειωσει και ολα θα ειναι γαληνια.Τοτε ο ουρανος θα φωτεισει και φοροντας τα καλα του θα υποδεχτει την νυχτα στον χορο του φεγγαριου...Και τα αστερια θα λαμψουν ωστε η ζεστασια να γεμισει την πλαση....Ετσι και η ψυχη με το αλλο μισο της...Θα γινουν ενα και σαν ενα θα πεταξουν ψηλα...στου ουρανου την γιορτη!....Ρ.Γ.

¨Ατλαντης και Ωκεανιδα¨

....Κατω απο το πεπλο της εκρυβε ολη την λαχταρα για ζωη.Την αλλη ζωη,αυτη που κανενας δεν θα μπορουσε να πλησιασει.Κανενας εκτος απο το πλασμα των ονειρων που ειχε απο παιδι αγαπησει και καρτερικα περιμενε...Της το ειχε υποσχεθει πως θα την βρει!...Υποσχεση που ειχε σφραγισει με ονειροσκονη και Φεγγαροπνοη!Πως θα μπορουσε να αψηφησει μια τετοια υποσχεση;Αλλωστε εκεινος ειχε λογο και δεν θα τον εκανε τιποτα στον κοσμο αυτον ή στον αλλον,των ονειρων,να τον πατησει!Ετσι λοιπον καθε νυχτια περιμενε ενα σημαδι που θα μαρτυρουσε κατι απο τον ερχομο του...κρυβοντας την λαχταρα της κατω απο το πεπλο της ....