Απλωσε τα χερια της στον κοσμο του,κοιταξε βαθια μεσα του και ειδε χρωματα κρυμενα σε μουντο τοπιο,αφουγκραστικε τον ηχο της ψυχης του...και μαγευτηκε για παντα απο το βασιλειο της καρδιας του...μαγεμενη νεραιδα σε ενα βασιλειο μοναχικης πορειας...πριγκιπας στον κοσμο της μοναξιας...και αυτη εκει να περιπλανιεται και να ψαχνει το κλειδι της λυτρωσης...μονος και μονη σε ενα παραλληλο συμπαν αναζητωντας το φως της διαφυγης...της ενωσης...ερως και ψυχη...σε φοντο γκριζο. "....Ελα...κοντα μου,μεσα μου,μα διχως μιλια...διχως ανασα...μην ζητας να σε δω μονο να νιωσω της ψυχης σου την αυρα και θα σε δω μετα...οχημα θα γινει η αγαπη σου και θα ξεφυγω απο το βασιλειο του πονου μου....με σενα πλαι μου θα πεταξω ...μα οχι..οχι ακομα...αντεχεις την διαδρομη στο χαος του φοβου μου?σσσσσσσ...μην μιλας....μην λες τιποτα...ειναι νωρις για λογια...νιωθεις?νιωθεις τον ουρανο μου που ανοιγει και το φως τον κυριευει?...σσσσσ...μην λες τιποτα...ειναι νωρις ακομα...περιπλανησου μεσα μου αθορυβα και γεμισε με δυναμη ...για να σε βρω και να σου μιλισω εγω...χωρις φοβο πια...Λυτρωσε με!... " Μα εκεινη μαραζωνε στην ελειψη του...και εφευγε το χαμογελο απο τα χειλη της,στον οριζοντα χανοταν,μεχρι που εγινε ανεμος και χαθηκε στον ουρανο του....και φυσαγε στα ομορφα ματια του μηπως την δει...μα δεν την ειδε...και χαθηκε...(Ρ.Γ.)