Απογνωση και πληρης ματαιωση...πονος και θλιψη...πενθος για μιαν αγαπη που εσβησε πριν ζησει...κραυγη απελπισιας και τρομος μοναξιας για τα ονειρα που χαθηκαν στην σταχτη της πραγματικοτητας....και μετα τι?μετα το κενο και η ανυπαρξια εως την ωρα του φυσικου θανατου....μιας και ο θανατος την ψυχη ηδη κατελαβε...τι απομενει πια...η αναμονη της φθορας της υλης που μονο λυτρωση μπορει να ονομαστει,καθως η ζωη πεθανε σε ενα λεπτο .....ας γινει λοιπον ο καιρος ταχυς...προς τι η ψευτικη ανασα οταν η αληθινη τελειωσε....?!.....Ε.Γ.

blue fairyborn: Αγαπημενε μου...μια ζωη σε περιμενω γεματη λαχταρα...

blue fairyborn: Αγαπημενε μου...μια ζωη σε περιμενω γεματη λαχταρα...: Αγαπημενε μου...μια ζωη σε περιμενω γεματη λαχταρα και μυστικα ψυχης που μονο με εσενα μπορω να μοιραστω..Περνανε τα χρονια και η θλιψη γεμι...

Αγαπημενε μου...μια ζωη σε περιμενω γεματη λαχταρα και μυστικα ψυχης που μονο με εσενα μπορω να μοιραστω..Περνανε τα χρονια και η θλιψη γεμιζει την καρδια....Ημουν παιδι αγνο οταν μου εστειλες το πρωτο σημαδι της υπαρξεως σου...Μεγαλωσα με ενα ονομα χαραγμενο στο ειναι μου ολο,με μια ευχη για ενωση και λυτρωση απο τον πονο του μοιρασματος.Νυχτες ολακερες μιλωντας μαζι σου και μερες οπου τα δακρυα σκεπαζαν και επνιγαν την μιλια....Τοσα χρονια ελπιδας χαθηκαν σε ενα μονο λεπτο....Πιστευα στην υπαρξη σου και η χαζη ακομη πιστευω...μα πια καταρα σκιαζει την ευτυχια...?δακρυα και παλι δακρυα...συντροφια μοναδικη...πως να συνεχισω διχως την δικη σου ανασα...ασκοπα ολα...αχαρα και αχρωμα...κενα και αηχα....το συμπαν ολο γκρεμιστικε σε ενα λεπτο....θελω να φυγω στο κενο να μην αισθανομαι τιποτα,να μην νιωθω,να μην ελπιζω,να μην καρτερω....μα η ψυχη μου ακομη και τωρα σαν ατι τρελλο τρεχει και σε ψαχνει...ποσο σε αγαπω κρυφε καημε μου....και τελικα δεν ξερω πια...ΥΠΑΡΧΕΙΣ

????!!........Ε.Γ.

ΙΕΡΟΣ ΕΡΩΤΑΣ Στα μονοπατια του ουρανου πριν να κατεβει,εδωσε ορκο η ψυχη πριν χωριστει σε δυο μισα κομματια,οσες φορες κι αν γεννηθει να ψαχνει το μισο της να ενωθει. Ορκος ιερος του ερωτα εγινε συμβολαιο αθανατο που σφραγισε Ο Θεος με ευλογια. Ληθη χαριστηκε απο τα ουρανια στο μυαλο να μην πονα μα στην ψυχη αφεθηκε ενα κενο,που παντα ηταν εκει για να θυμηζει πως κατι ητανε ουρανια γραφτο. Αεναα ξαναγενιωταν μοιρασμενη και ενα σκοπο ειχε να εκπληρωσει,ωστε στο τελος με το μισο της να ενωθει και να ανεβει,εκει που ειχε για παντα οριστει. Στα μονοπατια τα ευλογημενα μεσα στο Συμπαν να βρεθει, ολοκληρη και ευτυχισμενη διχως τον πονο του κενου να την λυγιζει και τον ιερο της ερωτα να βρει! Ε.Γ.