Ανοιξε τα ματια και σε ειδε,την τυφλωσε το απολυτο σου φως.Αυτο το φως που ουτε εσυ γνωριζες πως εκρυβες στα βαθυ της ψυχης σου...Μα ναι!Ηταν εκει και περιμενε να βγει απο μια χαραμαδα καθως εσυ το κλειδωνες μην μπορωντας να αντεξεις αλλο πονο.....Ποσες φορες,με ματια υγρα ικετεψες για τη Αγαπη....Ποσες νυχτες ξαγρυπνησες γυρευοντας Αγαπη...Και αντι αυτης επερνες φαρμακι....και κλειδωνες....!Μα το φως δεν χαθηκε!Εγινε δυναμη που μεσα σου κυριαρχουσε και φωναζε.....''Μην κλεινεις...θα φανει!''Και εσυ δεν πιστευες μα ηλπιζες κρυφα,ικετευες,περιμενες το θαυμα....Το θαυμα που το Φως σου θα αναγνωριζε μεσα στα σκοταδια των Ανθρωπων...Και τοτε σε ειδε...Αλλη ψυχη αυτη φαρμακωμενη,που γυρευε το φως της να απλωσει,να ενωθει με το δικο σου και να λαμψει περηφανα δημιουργοντας ενα αστρο να φωτιζει οσους κλειδωνουν δινοντας τους ελπιδα πως....Τα θαυματα υπαρχουν φτανει να μπορεις να περιμενεις να ζωντανεψουν....Φτανει να εχεις ανοιχτα τα ματια της ψυχης για να τα δεις....Φτανει να ελπιζεις! ..............................................................Ρ.Γ.