I have a dream - Richard Clayderman

Τι να κοιταξω απο το ανοιχτο τζαμι..τι ειναι αυτο που στον οριζοντα χορευει με τις δροσοσταλιδες της αυγης...μια σκια,μια οφθαλμαπατη...φοβαμαι τις σκιες,του μυαλου ειναι δεσμοτες και της ψυχης παγιδες..χρονια ολακερα με ακολουθουν και με παιδευουν σε ενα ατελειωτο ταξιδι που εχει χρωμα μουντο σαν αυτες..δεν ειναι δρομος να περασω μητε σταθμος να κατεβω...ειναι κατηφορος και σερνει ονειρα παιδικα..τρελλενει εφηβικα θελω κ γεννα ενηλικα γιατι! Δεν κατεχω μυστικα λυτρωτικα μητε ματζουνια της χαρας,δεν λογιζομαι τιποτα πια...σιγη μοναχα που υπνωτιζει την καρδια και την αφηνει αδεια..σκιες που φερνουν χορο πονο μπροστα στα ματια και χαιρονται εκει στην υγρασια τους που εχει γεμισει τον χαρτη του προσωπου σταγονες βροχης.. ενα παιδι φωναζει ουρλιαζοντας ''ασε με να βγω'' και κλεινει στα χερακια του τα μικρα το προσωπο της παιδικοτητας του.. Αχ αυτη η παιδικοτητα...εγκλωβισμενη σε ενα ενηλικο σωμα υποφερει και πονα..σαν νεραιδουλα που θνητος σκληρος εγκλωβισε και δεσμευσε στην ποταπη υλη..σαν νεραιδα διχως φωνη που κοιτα με τα ματια δακρυσμενα των δεσμωτη της και ικετευοντας ελπιζει στην λυτρωση της... Που πηγαν τα γελια και η χαρα,ποιος τα πηρε μακρυα...γιατι? Τι να κοιταξω απο το ανοιχτο τζαμι με ματι υγρα..οι σκιες χορευουν εκει σε ξεφρενο χορο και τρομαζουν τα ονειρα και τις ελπιδες..πιανουν φωτια τα ποδια τους απο την ενταση και καινε οτι πατησουν...στο περασμα τους καταστρεφουν τα ανθη του κηπου μου...που ειναι εκεινος που θα μπορεσει να τις παρει μακρυα και να ποτισει τα γιασεμια μου...ο ενας που κρατα το κλειδι...που χαθηκε?Που εγειρε να ξαποστασει και με ξεχασε...πως μπορεσε να μην δει το μονοπατι προς τον κηπο...?ποιος τον πλανεψε και τον εκανε ξενο στο ταξιδι μας..? Περιμενω χρονια...αυτο κοιτουσα καποτε απο το ανοιχτο τζαμι...να ερθει! Τωρα ...η σκια της υπαρξης του με πονα και αυτη...η αναμονη με κουρασε...κλεινω το τζαμι.......Ρ.Γ.

Ερωτικο Καλεσμα Έλα κοντά μου δεν είμαι η φωτιά τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια τις πνίγουν οι νεροποντές τις κυνηγούν οι βοριάδες Δεν είμαι δεν είμαι η φωτιά Έλα κοντά μου δεν είμαι ο άνεμος τους άνεμους τους κόβουν τα βουνά τους βουβαίνουν τα λιοπύρια τους σαρώνουν οι κατακλυσμοί Δεν είμαι δεν είμαι ο άνεμος Εγώ δεν είμαι παρά ένας στρατηλάτης ένας αποσταμένος κατακτητής που ακούμπησε στη ρίζα μιας ελιάς ν΄ακούσει το τραγούδι των γρύλων κι αν θέλεις έλα να τ’ ακούσουμε μαζί...Μενέλαος Λουντέμης

Sad Romance (Violin Version)

ΚΡΥΦΕ ΚΑΗΜΕ ΜΟΥ.....ΣΟΥΛΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ.......... Στης σιωπής τα μονοπάτια σε ψάχνω ψυχή μου. Στα ονειρά μου σε αναζητώ να ρθείς ξανά αγγέλε μου. Να ξαποστάσω θέλω στην ζεστή σου αγκάλη. Να πάρω πνοή απο την ανάσα σου κι απο το φιλί σου ανάσταση. Κρυφέ καημέ μου γλυκιά μου ύπαρξη στης ψυχής μου ανώγι. Εσυ σαν αγέρι γλυκό εσυ κεντάς της καρδιάς τους πόθους τους κρυφούς. Στα χέρια σου να ξεψυχήσω σαν έρθει η ώρα τούτη λέγοντας σου σε αγαπώ και σαν πουλάκι να αποκοιμηθώ στην αγκαλιά σου μέσα ........................................ΣΟΥΛΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ

Δεν μπορούμε Κορκολής - Δήμου

.....Τι μπορω να πω?Πως να κανω λεξεις τα συναισθηματα που μου ξυπνας...ειναι φτωχες οι λεξεις...!Ηρθες ξαφνικα και γεμισες ελπιδα την ψυχη και ομορφα ταξιδια τον νου...Μαγεια...Χαρα...Γλυκια αισθηση μου εσυ! ....Σαν ενα ''ατυχημα''......τοσο γλυκο,την ωρα που η καρδια ειχε ματωσει απο την ψευτια και την υποκρισια το Φως σου γεμισε τον οριζοντα της σκεψης μου...! .....Η αληθεια σου εγινε πηγη χαρας! Σαν αγγελος φανηκες απο το πουθενα και εδωσες αλλο νοημα στην μερα....Δεν σε ξερω,μα σε γνωριζει η καρδια μου και αυτο ειναι αρκετο! Καποιες φορες το συμπαν ειναι τοσο καλο μαζι μας..τοσο τρυφερο!Εκει που ολα σκοτεινιαζουν ριχνει το φως του και ανοιγει δρομους...Ενας δρομος εισαι και εσυ...ενας δρομος που μαθαινω καθημερινα και εκπλησομαι απο την φωτεινοτητα του,απο την ειλικρια του,απο την καθαροτητα του...αυτος ο δρομος που εχει ανθη ακοπα ακομα...που εχει ηχους και χρωματα ανεξερευνητα,παρθενα..! Κλεινω τα ματια και χορευω μαζι σου στις αισθησεις...αστερι φωτεινο μου...κλεισε με και εσυ στα ματια σου...αγκαλιασε με...! ....Κρυψε με μεσα σου και ας ταξιδεψουμε στο γαλαζιο του ουρανου...στο καθαρο γαλαζιο! ...Μην αφησεις κανεναν να με βρει και τιποτα...Φορεσε μου την αγαπη και σκεπασε με με φιλια...με χαδια ψυχης και ονειρα ασπρα που καλπαζουν σαν αλογα στην ακρη της θαλασσας.. Νεραιδα σου εγω και εσυ ο πριγκιπας μου...το παληκαρι μου...ο αγγελος μου...ο γαλαζιος ιπποτης μου! Ας γινει το φιλι μας αεναο ταξιδι στο φως...και η αγκαλια μας οχημα για το ταξιδι της ευτυχιας που τοσο λαχταρουμε...! Στον κηπο της Αγαπης ας ανθισουμε σαν το ροδα της αυγης...στην ανοιξη του ερωτα ας κελαιδησουν τα πουλια της ευτυχιας....Της ευτυχιας που η αληθεια σκορπα...της αληθειας μας! ..................................Ρ.Γ.

..............ΕΣΥ..........

Ασπρο αλογο η ψυχη σου αμολυντο,καλπαζει στις ζωης τα μονοπατια αναζητωντας το τερμα της μοναξιας...γυρνα απο εδω,γυρνα απο εκει και αναζητα την λυτρωση απο την μοναξια...τα μονοπατια που περνα δυσκολα...δυσβατα...γεματα αγκαθια που πονουν...πνευμα καθαριο το συντροφευει και το κρατα! Σε περιμενω...εχω για σενα στα χερια μου μια καθαρη αγκαλια...να σε κρατησει ζεστα οταν κουρασμενο πια σταθεις και καθαρο νερο να σε δροσισει....ειμαι εδω,κοιτα με και δες με ποση λαχταρα σε περιμενω....ελα! Αλογο μου μεταξενιο....υποκλεινομαι στην ομορφια σου! Στην ομορφια της ψυχης σου...στην περηφανη σου αυρα....που με μαγευει διχως να προσπαθησει...με εξτασιαζεις! Εσυ!...με τον καλπασμο της αγαπης που δν εχει δωθει αλλου...της αγαπης που σαν γαργαρο νερο κυλαει και δροσιζει....Ποιος κοσμος αραγε μπορει να δοξασει αυτη την αμολυντη υπεροχή...? Ελα λοιπον....σε περιμενω!

Beautiful Fairies

Τῆς ἀγάπης .....

Νά ῾ξερες πῶς λαχτάριζα τὸν ἐρχομό σου, Ἀγάπη ποὺ ἴσαμε τὰ σήμερα δὲ σ᾿ ἔχω νιώσει ἀκόμα, μὰ ποὺ ἔνστικτα τὸ εἶναι μου σ᾿ ἀναζητοῦσεν, ὅπως τὴ γόνιμη ἄξαφνη βροχὴ τὸ στεγνωμένο χῶμα! Πόσες φορὲς ἀλίμονο! δὲ γιόρτασα, θαρρώντας πὼς ἐπιτέλους ἔφτασες, Ἐσὺ πού ῾χες ἀργήσει: Σὰ μυγδαλιά, ποὺ ἡλιόλουστες ἡμέρες τοῦ χειμῶνα τὴ ξεγελᾶνε, βιάζονταν κι ἐμὲ ἡ ψυχὴ ν᾿ ἀνθίσει. Μὰ δὲν ἐρχόσουνα ποτὲς καὶ μέρα μὲ τὴ μέρα, τ᾿ ἄνθια σωριάζονταν στὴ γῆς ἀπὸ τὸν κρύο ἀγέρα κι εἶναι ἡ ψυχή μου πιὸ γυμνὴ παρὰ προτοῦ ν᾿ ἀνθίσει καὶ σήμερα, ποὺ ἡ Νιότη μου γέρνει ἀργὰ στὴ δύση, τοῦ ἐρχομοῦ σου σβήνεται κι ἡ τελευταία ἐλπίδα: -Φοβᾶμαι πὼς ἐπέρασες, Ἀγάπη καὶ δὲν σ᾿ εἶδα!... ......................Κώστας Οὐράνης

Ταξιδι... ....

Τι κι αν εκεινη πιστεψε ή οχι...τι σημασια εχει πια, αφου το λαθος μηνυμα ταξιδεψε μεσα στα ματια, εικονα εγινε μουντη και τα μουσκεψε αργα, θαλασσες γινανε γεματες αλμυρα.. και το μυαλο βαρκουλα που ολο φευγει πια.. σ'ενα ταξιδι που αυτος το τελος εχει, αυτος στα χερια του κρατα τον λυτρωμο ... Τωρα τα χερια σαν πουλιων φτερα ανοιγουν και πεταγμα ταζουνε γοργο, ειναι δικη του αποφαση αν εκεινη μεινει, ή αν στο πελαγος χαθει κ μεινει το ονειρο....(Ρ.Γ.)

Ανοιξε τα ματια και σε ειδε,την τυφλωσε το απολυτο σου φως.Αυτο το φως που ουτε εσυ γνωριζες πως εκρυβες στα βαθυ της ψυχης σου...Μα ναι!Ηταν εκει και περιμενε να βγει απο μια χαραμαδα καθως εσυ το κλειδωνες μην μπορωντας να αντεξεις αλλο πονο.....Ποσες φορες,με ματια υγρα ικετεψες για τη Αγαπη....Ποσες νυχτες ξαγρυπνησες γυρευοντας Αγαπη...Και αντι αυτης επερνες φαρμακι....και κλειδωνες....!Μα το φως δεν χαθηκε!Εγινε δυναμη που μεσα σου κυριαρχουσε και φωναζε.....''Μην κλεινεις...θα φανει!''Και εσυ δεν πιστευες μα ηλπιζες κρυφα,ικετευες,περιμενες το θαυμα....Το θαυμα που το Φως σου θα αναγνωριζε μεσα στα σκοταδια των Ανθρωπων...Και τοτε σε ειδε...Αλλη ψυχη αυτη φαρμακωμενη,που γυρευε το φως της να απλωσει,να ενωθει με το δικο σου και να λαμψει περηφανα δημιουργοντας ενα αστρο να φωτιζει οσους κλειδωνουν δινοντας τους ελπιδα πως....Τα θαυματα υπαρχουν φτανει να μπορεις να περιμενεις να ζωντανεψουν....Φτανει να εχεις ανοιχτα τα ματια της ψυχης για να τα δεις....Φτανει να ελπιζεις! ..............................................................Ρ.Γ.